Στο βιβλίο αυτό προσπάθησα να δείξω ότι η κρίση που συγκλόνισε την Ελλάδα έχει τις ρίζες της στη δομή του πολιτικοκοινωνικού συστήματος και στην υστέρηση της χώρας. Η ένταξη της Ελλάδας στην ΟΝΕ απαιτούσε συνεχείς μεταρρυθμίσεις για την προσαρμογή του τόπου στο νέο περιβάλλον. Οι πολιτικές και κοινωνικές ηγεσίες είτε αντιτάχθηκαν σε αυτές τις μεταρρυθμίσεις είτε ακολούθησαν μια ανεπαρκή πολιτική προσαρμογής.

Συνέπεια ήταν να διευρυνθεί η απόσταση της Ελλάδας από τις ανεπτυγμένες χώρες της Ευρωζώνης, επιτείνοντας έτσι τις αρνητικές επιπτώσεις των διαφορετικών επιπέδων ανάπτυξης. Η ελλιπής προσαρμογή και το χάσμα ανταγωνιστικότητας προκάλεσαν και ενίσχυσαν την κρίση.

Η πορεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης επηρέασε και επηρεάζει άμεσα τις κοινωνικές και οικονομικές εξελίξεις στην Ελλάδα. Αλλά και η ελληνική κρίση επιδρά βαθμιαία όλο και περισσότερο στην Ευρωζώνη. Στην αμοιβαία αυτή σχέση, πρωταρχικό ρόλο έπαιξαν μετά το 2010 οι αλλεπάλληλες αποφάσεις των οργάνων της Ένωσης. Το βιβλίο περιγράφει τη σύμπλεξη που προέκυψε, τις δεσμεύσεις και τα σχέδια των δύο πλευρών. Αναφέρεται, τέλος, στη δυνατότητα μιας μελλοντικής ομαλής πορείας για την υπέρβαση της κρίσης.